Sana ang kwento ko na to ay maging daan para makapanghikayat na magpa-HIV test ung mga taong takot o nahihiyang harapin ang realidad ng buhay.
Dax ang pangalan ko, 24 years old na ako ngayon. Namuhay ako ng puno ng pagaalaga at pagmamahal sa aking pamilya. Mahirap man ang buhay pero masaya dahil kami ung klase ng pamilya na masasabi mong mahal namin ang isat isa. Bata palang ako may laya na akong gawin ang mga gusto ko, hinahayaan akong madapa at bumangon sa sarili kong mga paa. Tinuruan akong harapin ang aking pagkakamali, un na din siguro ang dahilan kung bakita wala akong bisyo ngayon (yosi, barkada, drugs, alak etc) at naging responsible akong anak.
Noon pa man attracted na ako sa kauri kong lalake pero patuloy ko paring ikinukubli ang aking tunay na pagkatao sa pagkakaroon ng mga girlfriend, oo..MGA talaga.. kasi madami sila, ehehe... Bagamat hindi iyon ang tunay na gusto ko, pero hindi kailanman naging dahilan iyon para pagsisihan ang mga pinasok kong relasyon, dahil masasabi kong naging masaya ako sa piling ng mga babaeng pumasok sa buhay ko. Sakanila ko natutunan magmakaawa, umiyak, masaktan at higit sa lahat ang magmahal ng lubusan. Marahil hindi maniniwala ang nakararami na imposibleng magmahal ng babae ang isang lalake na may pusong babae pero ng mga panahon na un pagmamahal ang nararamdaman ko sa mga babaeng dumaan sa buhay ko. Hanggang ngayon nga dumadating pa ung punto na hinahanap-hanap ko parin ang pagkakaroon ng babaeng minamahal.